(Deze blog is mijn aangepaste bijdrage voor de FSHD – Nieuwsbrief nr. 58 – juni 2019
Daar waar de scheiding tussen grijs en blauw het meest zichtbaar is kom ik graag. Daar aan de zeekust. Het kan er waaien, stormen, windstil en schroeiend heet zijn en de wolken zijn er altijd prachtig. Ik word er blijer. Blij om de wind weer door mijn haren te voelen en de ballast in mijn soms veel te volle hoofd voelen wegwaaien.
De zon op mijn huid voelen is nog beter voor mijn gemoedsrust. Bijtanken.
Over de zee heen kijken zonder obstakels voor me. Ruimte ervaren.
Al jaren kan ik niet meer zonder hulp door het zand lopen, want ik mis daarvoor de kracht in mijn been- en rugspieren door de spierziekte FSHD. Mede daardoor leek ik deze fijne plek jaren te hebben gemeden. Maar ik ga tegenwoordig weer graag naar de kust en zou er wel willen wonen.
In the seventies woonde ik in Leiden en ging graag naar Noordwijk, naar het strand, de disco en het Stippie.
Mijn opa en oma woonden in Katwijk aan Zee tot 1986 en zodoende kwam ik daar als kind in de zomervakanties en daar zag ik ook mijn nichten en neven weer begin 2000 Heerlijke reunies beleefden we op ’t Strand.
In juni 2017 werd de as van mijn moeder in met duinpanzand vermengd. De beste denkbare plek voor haar. Terug naar haar geboortegrond!
En sinds Katwijk aan Zee een mooie toegankelijke parkeergarage heeft, met verrassend lage parkeerkosten, onder het duin, lijken de boulevard en de strandtenten voor mij ineens goed bereikbaar.
In de garage zijn ruime gehandicapten parkeerplekken en met een IPK kan je vlakbij een ruime lift je auto goed kwijt. Je bent zo bovenop het duin.
In het dorp zijn ook genoeg plekken om te parkeren maar dit is echt super handig, nabij de witte kerk die prominent aan de boulevard staat te staan zijn leuke winkeltjes en voel je je zo op vakantie.
Met de auto kan je dus dichtbij het strand komen, lopend of rollend via grote betonnen tegels. Niet echt met mijn voeten in de zee maar dat hoeft dan voor mij ook niet. Je kunt ook met de auto afgezet worden en later weer opgehaald achter de strandtenten het zgn. ‘Laden en lossen’ is daar toegestaan.
Ga ik naar een restaurant waar ik nog niet bekend ben, bel ik altijd eerst om een plekje te reserveren en vraag naar de mogelijkheden bij die locatie: zijn er traptreden en zijn er *goeie stoelen en is het toilet toegankelijk? Zo schat ik mijn mogelijkheden in om het beste er voor mij uit te halen. In overleg blijkt er altijd veel mogelijk.
Weten waar je gaat eten scheelt in je energie. Er wordt op je gerekend en bij binnenkomst voel je je meteen welkom en is er hulp indien nodig ook meteen voorhanden.
Een mooi uitzicht om te mijmeren, om bij te praten en heerlijk gerecht uitzoeken van de kaart, een garnalenkroket en/of alleen een roseetje. Dat boek in 1x uitlezen. Visje op de boulevard. Herdenken.
De beste combi aan de kust is voor mij de 365 dagen per jaar geopende strandtent ’t Strand, maar bij Zomers bleek het ook goed toeven in Katwijk aan Zee.
Deze zomer die begon in februari 2019 met een herfstdip in maart en koud in mei en de hitte van eind juni maakte een hete doorstart naar zomerse waarde.
Wie weet, zien we elkaar daar. Daar. Waar de zee kust!
Katwijk aan zee is zeker een heerlijke plaats. Heerlijk gelogeerd in hotel vlakbij zee. Daarna naar de Soldaat van Oranje met mijn kleinzoon. Ook mijn ervaring dat men daar zeer behulpzaam is.
Hoewel het strand van Rockanje altijd ’thuis’ voor mij zal blijven, is Katwijk sinds ik een Leiden woon een hele goeie 2e geworden. Een heerlijk strand met fijne strandtenten en voor de einzelgänger die ik ben is het stille gedeelte ook super en niet al te ver weg. Kan best, dat we elkaar daar eens tegenkomen. Ik vind het echt heel mooi zoals ze die parkeergarage onzichtbaar onder het duin verstopt hebben.
Prachtig geschreven Marianne, ik ging jaren in Noordwijk op vakantie en vond het daar heerlijk.Eigenlijk woon ik dichter bij Zeeland, maar Noordwijk was meer te doen en naar Katwijk fietsen natuurlijk.Fijn te lezen dat het jou goed doet aan zee.Geniet er zoveel mogelijk van ???