Over mijn Vader 1920/1979

Na een ziekbed van 6 weken overleed mijn vader aan Pancreas Kopcarcinoom / Alvleesklier Kanker en dit werd in de seventies heel zachtjes uitgesproken; “de ziekte Kaaa”  en doordat zijn diagnose zo werd uitgesproken leek het wel of het een besmettelijke was …

Was het zijn eigen schuld dat hij de ziekte Kaaa kreeg?
Werd zijn ziekte erger als je het hardop uitsprak?
Wat zou er gebeuren als je kanker voluit zou uitspreken?
De vuile was buiten hangen?
Taboe doorbreken?
Dat het ook slecht met je kon gaan?
Sterfelijkheid?

Wie het weet mag het zeggen?

Het waren onderwerpen die toen, in the seventies, niet werden besproken. De diagnose K. werd gesteld vanwege de pijn klachten, het niet wel bevinden, de kleur en geur en zijn bloedbeeld.
Dat je dood ging aan de diagnose K. was duidelijk in die tijd.

Mijn vader die nooit ziek was veranderde naar een vader die veel pijn had en het ziekenhuis niet meer uit kwam. Zijn huidskleur veranderde naar een gele vanwege zijn leverstoornis. Pijnstilling was toen de enige behandelvorm voor de ziekte K.

Mijn vader die we na zijn eerste bezoek aan de huisarts en opname in het ziekenhuis zes weken later hebben begraven.

Mijn vader was een hard werkende man, die verhuisde vanuit Drenthe naar de Smog van Vlaardingen om te gaan werken als Douane ambtenaar.
Overdag zei mijn moeder vaak: “Ssst, je vader slaapt” als hij in de nacht had gewerkt vanwege de onregelmatige diensten die bij zijn werk hoorde.
Mijn vader droeg voor zijn werk een uniform, dat vond ik wel heel stoer.
Mijn vader rookte pijp of sigaar, zo’n vader had niet iedereen.
Mijn vader die ik Drents hoorde praten aan de telefoon met familie en als we op vakantie in Drente waren.
Mijn vader die in een mooi krachtig handschrift, Ambtenaar der ’s Rijksbelastingen opschreef als hij zijn beroep in moest vullen.

Dat wij meer kansen en mogelijkheden kregen dan zij in hun jeugd, en gebruik die kansen dan ook, werd ons vaak verteld.
Wij moesten het beter krijgen dan zij, mijn ouders, het hadden gehad.
Beter hebben was financieel beter en je kansen zien en pakken. Dat is gelukt!

De levensregels;
“Behandel een ander zoals je zelf behandeld wil worden”
“Heb nooit spijt van wat je hebt gekozen”
“Je hebt de beslissing gemaakt met het bewustzijn van dat moment“
“s avonds een man, ’s ochtends een man”
“Niet klagen maar dragen.”

Bedankt Pap!

Mijn vader was vaak op zijn volkstuin te vinden en wij groeiden op met andijvie, andijvie en nog eens andijvie, sperziebonen, eigen aardappels, bieten etc. In zijn broekzak zat standaard een snijmes, een touwtje, een zakdoek en steentjes en rommeltjes. Onder de rook van Pernis en de Unilever groeiden wij op. Wij aten in die tijd al onbespoten groenten! 
.
Want ………………
Mijn vader hield van de grond en alles wat eruit groeide en bloeide.
Mijn vader die de 2e wereldoorlog meemaakte en in 1949 met mijn moeder trouwde.
Mijn vader hield van mijn moeder.
Mijn vader hield van zijn dochters.
Mijn vader hield van ons. 
Mijn vader beleefde meer dan genoeg in de oorlog en sprak daar met ons niet over.
Mijn vader die ons elke vakantie meenam naar *zijn Drenthe.
Mijn vader die ons allen de liefde voor *zijn land meegaf!

Nog steeds word ik blij als ik het provinciebordje Drenthe passeer en heb dan meteen een vakantiegevoel.

Vrijwillig voorschools zwemmen!
Als kind kwam ik regelmatig bij het ochtendkrieken mijn vader tegen op de fiets richting het zwembad vlakbij mijn middelbare school. Mijn vader fietste vanuit zijn nachtdienst vanaf de pont uit Maassluis naar huis, op weg naar zijn bed .. elkaar zien, dat vonden wij beiden heel leuk!

Hoi Pap!

Mijn vader vertelde bij zijn opname in het Holy-ziekenhuis in Vlaardingen aan iedereen die het maar wilde horen, dat hij trots op mij was dat ik ook verpleegkundige ging worden.
Was mijn droom, ook de droom van mijn vader?

Mijn vader die trots en zuinig was op zijn vier dochters. Op zijn eigen wijze en op zijn manier!

Zijn 59e verjaardag werd in huiselijke kring gevierd en ik (toen 23 jaar) zat nog steeds blij bij hem op schoot, twee maanden voor zijn dood. Vertrouwd.

Mijn vader was een man van weinig woorden.
Mijn vader zijn overlijden werd via een sobere kaart aangekondigd.
Mijn vader wilde geen grafsteen.
Mijn vader wilde wel een stoeptegel met alleen zijn naam erop.
Mijn vader werd begraven in een gemeenschappelijk graf.

.
Mijn vaders graf bestaat niet meer!
Dag Pap!

^ 16 september 1920 – * 18 november 1979.
59 jaar en twee maanden oud.

Deze ode aan mijn vader publiceerde ik 18 november 2013 en is mijn eerste Overhaar. Ik word er altijd nog blij van om deze herinneringen te voelen en plaats deze blogpost op zijn geboortedag 16 september en zijn overlijdensdag 18 november op soc. media. (16 sept. 2022)