Mijn mams viert haar 89e jaardag.

Mijn mams
Ik ben vandaag even een boodschap wezen doen hoorde ik regelmatig van m’n moeder. In het bezit van een rollator had mijn moeder niet alleen steun bij het lopen, maar kon ze ook meer meenemen in bijhorende tassen. Een bekende uitspraak “mijn oog is altijd groter dan mijn tas” .

Beroofd
Dit keer was mijn moeder de klos, bij de Hema. Ze bracht iets terug aan de kassa waarvan ze geld terug zou krijgen. Bij het pakken van haar tas/portemonnee zag ze dat tie niet meer in haar rollatortas zat. Grote schrik en 1+1 = 2. Ze besefte dat ze was bestolen en de caissière hielp haar op weg; wat te doen bij diefstal?
Met hulp van vrienden deed ze aangifte bij de politie en de bijhorende rompslomp die bij zo’n diefstal komt kijken. Bij de ING kon men al zien dat de pas was gebruikt en 3x foute pincode, weg pas en haar andere pasjes en ID en € 35 euro contant en haar mobiele telefoon was ze kwijt.
Al met al leefde ze die donderdag op adrenaline en was ze daarna doodmoe. Zo sneu. Het heeft haar zeer bezig gehouden en dat is niet meer dan logisch.

Op de beveiligingscamera is terug te zien wie er op dat tijdstip in de winkel waren. Ze herkende de mevrouw die haar aansprak in een niet verstaanbare taal en die ze had afgewimpeld. De man die zich later bij de vrouw had gevoegd was niet zichtbaar.
Een afleidingstruc lijkt de verklaring van het moment van diefstaf en op een plek met een *dode camerahoek in de winkel.

De slogan “Beter goed gepikt dan zelf verdiend” komt vast uit de monden van mensen die niet willen werken voor hun geld. Niet werken, maar wel de moeite nemen om op zoek te gaan naar andermans geld en of spullen.
Het beroven van zichtbare en kwetsbare oudere dames en nog vele anderen. In de maand december is dit een veel voorkomend probleem, de cadeaumaand bij uitstek ….. En wat je niet hebt en wel wilt, jat je dus blijkbaar.

Samenloop
Wat niet logisch was, is dat haar tas zou worden teruggevonden, maar dat is wel gebeurd. De tas was in een kledingcontainer gestopt en die container was geleegd in een vrachtwagen en deze werd weer geleegd bij de kringloopwinkel ’t Goed in Vlaardingen. Daar worden de aangeleverde goederen gecontroleerd (kijkje achter de schermen) en werd ik gebeld door een medewerkster.
Zij stelde mij de vraag of ik een zwart tasje kwijt was…?  “uh nee, maar mijn moeder wel”.

Mijn nummer op een visitekaartje was het enige herkenbare wat ze kon vinden in die tas en ze belde mij. Ondertussen buitelden mijn herinneringen over elkaar heen. Haar naam kwam me bekend voor, maar waar ken ik die ook al weer van? Oja, het was een oud-collega van DeMan. We haalden herinneringen samen op aan die tijd van toen.

Verheugd door deze mededeling belde ik mijn moeder op met deze informatie en zij ging ’s middags met een vriendin haar tas ophalen en was ondanks de rompslomp die dat met zich meebracht, super blij weer met haar tasje  en de pasfoto van mijn vader zat er nog in en haar ID-kaart. Alleen het geld en haar bankpas waren eruit gehaald.

“Je zou toch bijna het vertrouwen in de mens verliezen” hoorde ik haar zeggen.  “Doe maar niet mam, Houd vol!” (ze hield vol tot 13 november 2016).

FEEST
Ik vroeg haar wat ze wilde hebben voor haar 89e verjaardag die op zaterdag 20 december 2014 gevierd gepland stond. Die dag vieren we met haar gezin, familie en vrienden haar 89e Jaardag. Uitgenodigd met een hele mooie kaart!

mijn mams; “Wachten tot ik negentig word? voor een groot feest? Nee, dit jaar wil ik met iedereen erbij. Nu is iedereen er nog en bevalt het, dan kan dat volgend jaar nog een keer. Ik kan nu iedereen persoonlijk nog zien en spreken”
Vanaf 11 uur worden we ontvangen met koffie en thee en taart en zodra iedereen er is gaan we lunchen in het Delta Hotel.

Cadeautip: 
Ze wilde graag geld, een financiële bijdrage voor verder onderzoek naar de spierziekte FSHD  zo staat op de mooie uitnodiging die we allen hebben ontvangen.
De onderzoekers in Leiden werken heel hard aan een oplossing voor behandeling / stopzetting van deze invaliderende ziekte en geld is altijd nodig, voor een volgende stap. Het bedrag werd overgemaakt naar de FSHD stichting.

Dit cadeau aan haar voor *mij ontroerd mij en mijn gezin en vrienden. Ik vind dat super lief. Eigenlijk is iedereen daarvan onder de indruk.

Wij zijn dankbaar dat we met z’n allen haar negenentachtigste Jaardag mogen en kunnen en willen vieren. Ze is nog steeds, relatief, in goede gezondheid.

Ik heb er zin in om iedereen te zien en te horen! Ik ga dus verder met opkalefateren om jouw Feestje mee te kunnen vieren! 
Fijn dat we met z’n allen bij elkaar kunnen zijn. Proost mams ♥

Mijn wijze, lieve moeder is op 13 november 2016 overleden.