Het “Hoe nu verder gesprek?” was kort, helder. To the point. Duidelijkheid in het AZN of kwam dat door ons vragenlijstje, let op het woord (-TJE) . We hadden niet zoveel te vragen en we kregen duidelijke antwoorden van de chirurg, deze blijft mijn basisarts.
Zo goed om te weten en nogmaals te horen dat ik zichtbaar schoon van tumoren ben. Het kan maar duidelijk zijn. Ik blijf kankerpatiënt en vijf jaar lang controle.
Indien er geen uitzaaiingen zijn kan men pas zeggen in 2020; U bent genezen van kanker. De controles vinden plaats vlg. het protocol. Dat klinkt mooi en positief, die controles! Mijn CEA bloedwaarde was gezakt naar 0,9!
In mei, start de follow-up en staat er weer een mri van mijn lever en ct-scan van mijn longen gepland. Dat zijn de eerste plekken waar kankercellen zich kunnen gaan ontwikkelen als mogelijke uitzaaiing van de darmtumor. De formulieren voor het bloedprikken en de mri-scan van mijn lever en longen kreeg ik al mee en de uitnodiging met dag en tijdstip volgt nog.
Geruststellend vinden wij deze controle momenten. Garantie is er niet in het leven en in ons lijf helemaal niet. Niets is meer zeker en zelfs de toekomst niet.
Een chemokuur is mij niet aangeboden (nov.14) vanwege het vermoeden van mogelijke uitzaaiingen; Wat dus vanwege die longtumor inderdaad zo was. Daarbij speelt mijn spierziekte ook nog een rol, dat was als eerste overweging genoemd; mogelijkheid op bijwerkingen niet te voorspellen, eerst de plek op long lokaliseren/diagnosticeren.
Het beleid; Bij 1 aangedane lymfklier na lab.uitslag wordt al chemo voorgesteld om uitzaaiingen tegen te gaan. Ik had vier aangedane lymfklieren. Voor mij geen chemo, omdat ik al een uitzaaiing had. Ik begreep dat niet en vroeg of de huisarts dit duidelijk wilde krijgen. Zij nam contact op haar collega’s en met de chirurg. Heldere uitleg werd terug gekoppeld en soms heb ik mazzel.
Hoe gaat het nu met mij? Na een langdurige blaasontsteking/urinewegontsteking voel ik me, mwahha.. nog niet echt fijn. Al heb ik alweer gefietst en auto gereden. Mijn conditie is nog niet zomers te noemen en het weer ook niet. Ik ben nog heel snel vermoeid en aan mijn stem hoor je dat als eerste, er zit een kraakje in. Ik heb nog geen zin in kookpartijen, etentjes, feestjes en partijen. Zelfs een bridgeavond staat nog niet gepland, vriendinnen ook mondjes maat hier.
Met de wind in de rug starten we va. in Carré en gaan we genieten van een optreden van James Taylor. De agenda weer te gaan vullen met leuke dingen en ook te beleven, daar kijken we naar uit. In mei naar Texel, uitwaaien. Al kan dat vandaag ook in de tuin.
Wat een half jaar was dit zeg, poeh! poeh! van diagnose, naar operaties en opkalefateren tussen door en nog steeds! Onze vakantie naar Zuid-Afrika was goed gepland en zo goed verzorgd; Wat gaan we eten, Waar gaan we eten en met Wie gaan we eten, dat was onze enige zorg. Wat een warmte in alle opzichten.
Die vakantie-ervaring lijkt soms nog steeds een droom, maar de foto’s en de tassen vol herinneringen zijn het levendige bewijs van onze aanwezigheid. Wat heeft dat ons goed gedaan! Meer dan dat!
Bij de fysiotherapie ga ik extra bewegen, voor mijn fshd op de ligfiets en in het zgn. onco-groepje, er weer ruimte komt in mijn agenda en ik de energie kan vinden.
Ik heb de tijd! Bij *gezonde mensen duurt het gemiddeld een half jaar voordat je weer op de been bent, zeggen de deskundigen.
Hier in huis reilt en zeilt alles weer… is de grote schoonmaak al begonnen, met schone ramen om van de lentepracht te gaan genieten en de vogeltjes weer te horen en mijn leven weer onder controle te krijgen.
Hartelijk bedankt voor alle aandacht en daardoor steun aan mij en ons, het afgelopen half jaar. Deze periode sluiten we dankbaar af! BEDANKT!
Ik ga verder met opkalefateren!
Wat ongelooflijk heerlijk om dit af te kunnen sluiten.
En wat hebben jullie het goed gedaan ondanks al die narigheid.
Vertrouwen op je intuïtie door tóch naar Zuid Afrika te gaan en daar zó te genieten dat jullie er weer tegen konden. En daarna de operaties die zo voorspoedig verliepen.
Nu nog herstellen van de laatste restjes en dan is alles weer ‘gewoon’.
Gewoon?
Wat is gewoon?
Gewoon is je leven leven samen met anderen en genieten van alles wat voorbij komt en dat kun jij als geen ander.
Gewoon genieten dus!
Dank je Liesbeth, voor je support al die zes maanden.
Zo gewoon is het leven inderdaad, zo gewoon.
Gisterenavond was een heerlijk avondje uit. We genoten samen in Carré en zongen mee.
Mooi, op weg naar die volgende vijf jaar. Niets is zeker in dit leven noch in dit lijf. Maar de grootste hobbel is voorlopig weer genomen. Je bent lekker aan het opkalefateren. Nu het voorjaar nog. Die zit nog steeds een beetje in een depressie met manische kenmerken. Lekker steeds een leuke activiteit om naar uit te kijken. Zuid Afrika, James Taylor, Texel. Er zijn mensen die het met minder doen :) Geniet er goed van. Alle dagen met een gouden randje zijn er een!
En als je in het voorjaar een keertje een rondje auto doet, ben je van harte welkom. Groetjes Ella
Lieve Ella, elke keer zo’n bemoedigende en optimistische reactie van jou te lezen is echt heel leuk! Zeker kom ik graag een keer die brug over om lekker in jullie tuin te zitten, thee, koffie of rosé. We gaan het beleven! ♥