Vandaag was het de dag om weer steviger op mijn voeten te komen staan. De weg naar de orthopedisch schoenmaker vond ik vlekkeloos, maar de autorit ervaarde ik als vervreemdend. De laatste 7 maanden was ik niet zonder een ander op stap geweest.
De orthopedisch schoenmaker spreekt me aan met mijn achternaam. Ik vind het prima en noem hem bij zijn voornaam. Hij stak zijn hand naar mij uit, nadat ik was opgestaan toen hij mijn naam hardop had uitgesproken in de wachtkamer. Wij begroetten elkaar met een handdruk en hij zei met verbaasde stem “Lang niet gezien” “Hoe is het met u?”
Ik kon kiezen; zeggen dat het goed gaat, uitleggen dat het beter gaat, uitleggen dat ik niet ben terug geweest vanwege mijn diagnose darmkanker, niks zeggen en alleen over mijn schoenen praten. Ik koos ervoor om hem op de hoogte te brengen van mijn nieuwe fysieke diagnose. Ik vertelde dat dit mijn eerste uitstap mbt. mijn spierziekte dit jaar was. Nadat ik de diagnose darmkanker kreeg, oktober 2014 en dat de darmtumor en ook de uitzaaiing in mijn long operatief is verwijderd.
“Een half jaar lang heb ik in andere wachtkamers gezeten, vandaar dat ik niet eerder de aanpassingen kon laten doen, zeg ik met benepen stem.
“Ik heb nog wel wat vragen/opmerkingen over de steunzolen en schoenen”
Hij keek me aan en zei: “Tjee, sommigen krijgen het wel dubbel op hun bord” “Tja” was mijn antwoord, “maar daar kom ik niet voor, ik ben weer zover dat ik zelf stappen kan zetten en ik wil dat jij mijn zolen hetzelfde maakt” en “die linker schoen graag aanpassen bij mijn tenen”, “zodat ik mijn actieradius en mijn conditie kan gaan opbouwen.”
Hij keek me aan; “Denkt u nu echt dat u er verder door kunt gaan lopen?” “over een week heeft u ze weer thuis mevrouw.” #zucht
Nu moet ik nog opzoek naar gepaste zomerschoenen, één waar die steunzool in kan. Hij meldde en passant dat ik niet in aanmerking kom voor een vergoeding voor een derde paar via de ziektekostenverzekering, dit jaar. Ik heb namelijk geen aanpassingen nodig op het eerste paar. Wil ik het wel, dan kan hij ze maken, dat kost € 1.100,00 voor een nieuw paar als ik het dan toch perse wil?! Okee dan!
Zijn opmerking “denkt u nu echt dat u er verder door kunt gaan lopen?” galmt na. De werkelijkheid van mijn loopbeperking voelde weer rauw aan. Slalommen lukte me niet zo goed vandaag.
Ik reed terug, met een onderbreking naar de Appie weer zelf mijn boodschappen doen, naar mijn veilige huis.
Welkom terug in de echte wereld, dacht ik nog. Is dit nou wat ik wilde met opkalefateren? pfft.
Ik zat en liep de hele dag in drift op mijn blote voeten en koud dat het was vandaag! BAH!
(foto: gemaakt in de wachtkamer voor de Petscan okt.’14 – AZN)
Jij staat stevig op je voeten EN in je schoenen, heb je in de gaten hoe goed jij opkalefatert? Ik wel! En ook in jouw tweets op twitter straal je. Ik lees en volg je iig graag. Ik vind je een topper en je hebt zoveel humor en klagen…… .
Dat mag ook hoor Marjanne!
Warm <3
♥ Lief. Humor blijkt toch het beste smeermiddel te zijn. Ik opkalefater me suf en klagen kan ik, wees niet bevreesd, haha