Na aanleiding van een oproep van het Antonius Ziekenhuis mbt. het meedenken van de inrichting van de ontvangsthal(len) en wachtkamers, keek ik vanochtend anders naar deze ruimtes.
Ik mocht me weer melden bij poli nr. 60 vanwege mijn Show and Follow protocol en onderging een ct-scan met contrastvloeistof, voor de controle van mijn longen. In mei ga ik voor de MRI van mijn buik en ook de uitslag.
In de wachtgangen/kamers staan houten stoelen aan elkaar vast en is er geen armleuning aan zo’n bank te bekennen en de rugleuning tart elke lichaamsvorm (zie foto). Een tafeltje scheidt het ritme van de stoelen, die tafel werd mijn kruk en dat zat niet echt fijn en ontspannen. Er ontspon zich een stoelengesprek en geen stoelendans.
Een bedpatient kon niet worden geholpen vanwege het feit dat er geen aanvraag vanaf de afdeling was gedaan. Dit gegeven doet geheel niet terzake. Een broeder gaf daarna de mededeling dat de aanvraag onderweg was via de buizenpost!? Wat? Buizenpost?
Ik dacht aan C&A in the sixties; Ik keek toen mijn ogen uit.. zoef, plok, dat is buizenpost. Dat bestaat dus nog steeds, dat is dan wel grappig! 
Dat een ziekenhuis een interieur behoeft welke de patiënt op haar gemak stelt, lijkt mij niet meer dan normaal. Dat mensen verschillen in lengte, breedte en ziektebeeld.. daar mag inderdaad aandacht aan worden geschonken. Daar begint ook zorgen voor. Dat je stoelen of zitplekken moet creëren lijkt me gastvrij en functioneel. Dat de houten stoelen in N’gein echt niet goed zitten dat ervaar ik niet als enige.
Dat er door een ergonomisch team naar de omgeving wordt gekeken, met het verzoek om mee te denken is van deze tijd. Hopelijk reageren heel veel ervaringsdeskundigen en zij die er verstand van hebben. Ik stuurde een mail.
In de wachtkamers waar ik regelmatig verblijf en de wachttijd meestal met een dikke ¾ uur tot een uur uitloopt, zijn stoelen waar je comfortabel in kan zitten een vereiste!
Als een gemankeerde patiënt die in afwachting van het aanstaande onderzoek haar draai niet kan vinden, kijkt ik inderdaad anders om me heen, en zie en hoor andere dingen:
Mogelijk kunnen er verschillende stoelen worden neergezet met een bordje erbij: Ziet u iemand met een stok, sta er voor op. Veel variaties mogelijk.
Iedereen die binnenkomt in de centrale hal, wordt eerst gemeten en gewogen en krijgt zijn passende stoel mee. Gedragen op een hondje door een vrijwilliger of een zorgcoach, ziet kansen in de werkgelegenheid. Verschillende stoelen brengt ook nog een ander sociaal gebeuren met zich mee en kan dan wel ontaarden in een stoelendans; Hé, u zit op mijn stoel! Bent u echt wel 1.78 m. lang? Hé, uw omtrek is toch echt wel meer dan één meter? etc.
Over het twee jaar oude ziekenhuis Leidsche Rijn is veel te zeggen, mbt. de ligging en om de hoek enz. Mijn ervaring is het lopen naar de entree door een wolk van rokers. De ruime, lichte entree met stoelen en tafels en de wachtgang rechts voor de colonscopie en de bronchoscopie onderzoeken. In die gang is zeker zitcomfort nodig, aanpassing.
Het zitcomfort valt op als je aankomt lopen; Een loungebank in prachtige kleuren, maar geen rugleuning waar je goed tegenaan kan zitten en geen armleuning aanwezig om je omhoog te duwen bij het opstaan. De tweede keer dat ik daar was, ben ik er maar bij gaan liggen.
Deze loungebank zou beter staan bij de eerste de beste hipster strandtent… in de schaduw dan wel, anders plakt tie zo. Ooit zag ik eerder zo een bank, bekleed in rood fluweel, toen spraken we nog niet over loungen.
In deze link staat de volledige oproep van het Antonius Ziekenhuis, voor wie op 28 april erbij wil zijn en mee wil denken? mailen? interieurcommissie@antoniusziekenhuis.nl
Het valt mij altijd op dat er zelden goed stoelsel is in ziekenhuizen of wachtkamers bij dokters het lijkt wel bij de gemiddelde kantoorshop vandaan te komen..De goedkoopste of onzitbare modellen. En dat terwijl de gemiddelde ziekenhuis bezoeker nu meestal niet helemaal gezond is en vaak gebaat zou zijn bij een comfortabele wachtruimte Aangezien de wachttijd meestal aan de forse kant is. Het jeroen bosch ziekenhuis in Den Bosch is een goed voorbeeld van hoe het kan..verschillend stoelsel. .. alleen is het daar weer een doolhof… het is ook altijd wat…
Ah Ingrid, Jeroen Bosch is net iets te ver voor een wachtkamer, daar kan de interieurcommissie van het AZN wel eens gaan kijken.
In het UMCU kan je kiezen op welke stoel je wilt wachten op de afd. revalidatie/sportgeneeskunde en afd. neurologie. Wel houten stoelen bij de oogheelkunde, die zitten beter beter dan in het AZN.
Een doolhof is elk ziekenhuis, met veel vrijwilligers die je met liefde door het ZH begeleiden.
Ik wil eigenlijk de weg helemaal niet weten in een ziekenhuis!
Jouw verhalen pakken mij altijd Marjanne en nu weer weet jij een wachtruimte van een bezoek aan het ziekenhuis weer zo’n grappige draai aan te geven. De stoelen zitten voor geen meter en toch heb ik jou weer met plezier gelezen. Oh en je bracht me weer bij de herkenbare C&A buizenpost, hilarisch :)
Ik zal, na het lezen van dit verhaal, voortaan ook beter de wachtruimtes bestuderen en denk dan aan jou.
Ik denk ook aan jou in mei en niet alleen denken maar ook duimen voor een goede uitslag.
Dikke kus van mij X
Jij bent zo een schat! dankje. Ik hou je op de hoogte Hiltje een smakkert voor jou!!