Mijn criminele geest werkte op volle toeren toen ik op de Stena Line het personeel met elkaar hoorde praten; Welk complot is er gesmeed en tegen wie? Ik zag alleen meisjes met blauwe ogen en super blond lang haar en wat lijken ze op elkaar als ze bij elkaar staan. Totdat ze aan het werk gaan. Op zo’n boot zijn er meer dan genoeg ingrediënten voorhanden voor een thriller, ik kan die niet schrijven.
Met zo’n boot op je plaats van bestemming komen als onderbreking van de lange reis is een prima manier om te reizen naar een land waar de lucht blauwer is en de wolken witter dan wit en het licht glashelder. En in het vooruitzicht een vakantiehuis zonder Wifi. Dus gingen er veel E-books mee, rust en elkaar en bijkomen van hectisch jaar.
De honderd jarige die uit het raam klom:
Dit boek van de Zweedse schrijver Jonas Jonasson moest ik lezen, waar kan dat beter dan op deze Zweedse vakantie. Ik werd meegenomen in de wereld van Allan: de hoofdpersoon die de viering van zijn honderdste jaardag niet mee wilde maken en zijn verzorgingshuis uitliep.
Vanaf het moment dat we de boot verlieten, regende het in Gotenborg. Met de ruitenwissers op volle kracht en mede door onze vermoeidheid misten we na 3,5 uur autorijden de afslag naar ons vakantiehuis. Lekker in de wegenatlas zitten lezen zal ik maar zeggen. Na onze eerste nacht, genoten we ons ontbijt onder een strak blauwe lucht en dat bleef zo.. nou ja, af en toe een spierwitte wolk… voor het contrast.
Allan.
Sommige plaatsnamen in het boek herken ik; Orebro, Nora, Karlstad, want het verhaal speelt zich af in de omgeving waar ons vakantiehuis staat. 
De bus waar Allan instapt is herkenbaar.
Het boek begint op de honderdste jaardag van Allan en er volgt een mooie bloemlezing over zijn reis over de wereld. Dat ik een regelmatig een Oja.. geschiedenis moment beleefde! Allans levensverhaal, die met wel hele grote stappen de wereldgeschiedenis blijmoedig door stapt en drinkt. De tweede wereldoorlog, de koude oorlog met de wereldleiders van 1936 tot Poetin worden bij naam genoemd en een likeur of koffie meegedronken. Allan is De Held!
Het boek doet me een beetje denken aan de eerste keer dat ik The World According to Garp van John Irving las. Absurdistisch. Zo ver van mijn werkelijkheid. Zulke bijzondere karakters en boeiend.
Alhoewel, dit #100jarige boek is vele malen lichtvoetiger dan het boek van Irving zo’n dertig jaar geleden.
Het schorriemorrie trap je op zo’n Lorrie, welk als vervoersmiddel wordt gebruikt in het avontuur waar Allen instapt zonder zijn schoenen. De eerste keer dat we in Zweden waren, alweer 10 jr. geleden, trapten de mannen zich suf. Voor de toen 16 jarige zoon met lange benen was het zwaar, lorries uit het jaar nul en moeders met overgewicht over het spoor zien krijgen. Op de spoorlijn fiets je zolang je zelf wilt … het wordt dezelfde weg wel terug in ieder geval, langs bomen, meren en tuinen. Onderweg moet je stoppen met fietsen als je een medespoor gebruiker tegenkomt en dat gevaarte van de rails afhalen en terugzetten. Trouwens, geen Zweed te zien op zo’n lorrie!
Kom je iemand tegen in Zweden dan zeg je Hej, Hej of Hai Hai en bij het weggaan zeg je Hedo of Tag!
In Allens wereld wordt trouwens niemand zo begroet en er wordt zeker geen gedag gezegd.
Herkenbaar uit de Zweedse series worden ook in dit boek weinig woorden gebruikt om een misdaad op te lossen. Een naïef en veronderstellend vermogen is zichtbaar, dat maakt het boek luchtig.
Hulpmiddelen:
We bezochten verschillende plaatsen en ik voelde me overal thuis. Veel Zweden lopen met hulp van prachtige rode rollators met grote banden, nog net geen sneeuwbanden, met of zonder metallic lak. Er werd dus niet jaloers gekeken naar mijn snelle, zwarte lichtgewicht versie, die makkelijk beweegt. Dat Zweden als land een zorgstaat is, is opvallend zichtbaar op straat en terrassen. Zichtbare beperkingen. Ik ben wel benieuwd of dezelfde mensen ook zo zichtbaar zijn als er een meter sneeuw ligt?
We kwamen tot rust in een wifiloze vakantie met veertien dagen een strak blauwe lucht en veel zonuren. De trend is gezet: wifiloos! Wat was dat heerlijk! en mijn vitamine D. spiegel zal nu op peil moeten zijn?!
Laatste post op mijn IPhone kwam binnen toen we de boot opreden die ons de volgende ochtend in Goteborg zou afzetten. Nadat we 14 dagen later Nederland inreden, werden mijn social media meldingen en mooie foto’s weer zichtbaar.
Het was nog meer duidelijk dat ik een zeer goede vakantie had gehad. Een trend is gezet! WIFILOOS!
Wat leuk deze blog verweven met t boek wat ook ik nog niet uit heb gelezen .. mooi dat je een fijne vakantie hebt gehad en een heel hartelijk welkom thuis. Misschien moet ik Sweden ook eens op mijn lijstje zetten.
Tack så mycket!