Ik vind het zo’n gezeur.. dat we na 50 jaar, een halve eeuw verder, nog steeds zeggen dat depressie niet bespreekbaar is. Dat hier een gala en tv-uitzending van moet komen, snap ik helemaal niet. Dat er een depressiegala wordt georganiseerd en iedereen die depressief is wordt opgeroepen te komen, droeviger kan het niet worden… * (febr.2017)
Zelfhulpgroep?
En dan kan je een feessie gaan vieren, in je mooiste pak met glitters, want depressiegala! Om met elkaar die het ziektebeeld herkennen de professionele hulpverlener is ook aanwezig en zo kan je een dansje met elkaar wagen, wel of niet met een diagnose depressie. Praten hoeft dan niet. Dansen wel of muurbloem blijven. Ik heb de beelden op tv niet gezien en ook niet via uitzending gemist. Of er werd gedanst met de gene die een erge of ergere of ergste depressie had, hoe moet je dit meten? weten?
Ik zal wel op vele tenen gaan staan met mijn mening, daar hoef ik dus niet voor op de dansvloer.
Al heel jong maakte ik kennis met de psychiatrie en later als psychiatrisch verpleegkundige heb ik velen gezien met de diagnose depressie. De postnatale depressie werd in die tijd schoorvoetend erkend als een echte depressie en ook zo behandeld en dan heb ik het over de 80s.
Er zijn verschillende soorten depressies, acuut en met wel of niet een biologische verstoring. Heel veel sites en boeken en deskundigen die een diagnose hebben gekregen waar ze niet meer overweg konden of juist wel rust gaf. Een depressie is niet leeftijdsgebonden en soms blijft het niet bij één keer in je leven en verschilt van zwaarte en impact en duur. Veel aanleidingen en benamingen. Een depressie kan ook chronisch van aard zijn; De dysthyme depressie, dat etiket draag ik met me mee.
Iedereen kent wel iemand die vragen heeft over de zingeving van het leven en dat is heel gezond, maar een depressie hebben is van een andere orde. Wat ligt voor die diagnose aan ervaringen ten grondslag van het vastzitten. Dat is een belangrijke vraag. Je verhaal vertellen en je gesteund voelen in je levensverhaal, dat helpt velen.
Mogelijk kennen we allemaal wel iemand met een depressie… soms zichtbaar en soms onzichtbaar. Vraag er eens naar in je eigen sociale kring. Maak eens moeilijk bespreekbare dingen bespreekbaar!?
Bespreekbaar maken, hoe doe je dat? Tegen wie vertel je waar je mee worstelt in het leven of dat je je ziek voelt van de controle kwijt zijn in je bestaan. Want iedereen heeft toch wel ergens last van, dan ga je toch niet jouw verdrietige en voor jezelf niet begrijpbare worsteling delen? Dat lees en hoor ik steeds terug en herken het ook bij mezelf.
Hoe vertel je aan je partner, je collega’s, je vrienden dat je mogelijk in een fase zit van ziek zijn, van psychisch niet wel bevinden, van misschien wel een depressie?
Ga in ieder geval naar je huisarts, die is mogelijk de juiste persoon om het als eerste tegen te zeggen dat het minder, tot niet zo goed met je gaat… De huisarts kan dan met jou verder kijken en overleggen wat mogelijk is om je geholpen te voelen. En Nee, dat kan niet 1, 2, 3 en meteen morgen, dan zal je misschien iets eerder naar je huisarts moeten gaan. De gene die verwijst naar een hulpverlener op de praktijk en of verder je steunsysteem inzetten totdat er deskundige hulp is, die jou wil helpen.
Er is ook geen paracetamol of antibioticakuur die je binnen tien dagen van je klachten afhelpt. Het naar je huisarts gaan, is al een grote stap en kan een stap zijn in je herstel van je depressie, die weet mogelijk iemand naar wie die kan verwijzen om je te helpen in je herstel. Praten en pillen is mogelijk de beste combinatie, maar niet voor iedereen, alles in overleg.
Gezien worden, gewaardeerd worden, wie wil dat nou niet. De persoon met een depressie die steeds meer moeite krijgt om het dagelijkse bestaan vol te houden, heeft steun nodig en dat kan in vele vormen.
Laat je dus zien en laat je horen en krijg je niet de gewenste steun uit je sociale omgeving dan blijkt professionele hulp handig en soms echt noodzakelijk. Zie de uitgestoken hand als steunend en dat geldt ook voor medicatie, zodat je wat rust in je hoofd kan krijgen, zodat je verder kan op jouw levenspad.
Het omgaan met een diagnose, welke dan ook, blijkt altijd de eerste stap naar accepteren dat die beperking iets is, wat bij jou hoort.
Als dat voor jou een dansje waard is op het depressiegala, Go!
Wie is er sowieso nog verschoond van lek en of gebrek?
Tegenwoordig is de diagnose depressie wel heel snel gesteld! Mag je je misschien af en toe wat minder voelen in deze hectische wereld en als je dan ook nog ziek bent, heb je volgens mij alle recht! Maar depressie, flauwekul!
Je hebt niet het recht om een depressie te krijgen als je al een andere diagnose hebt, dan lijkt het net of een depressie een keuze is.
Als de neerslachtige periode je dagelijks bestaan beïnvloed en als een depressie wordt gediagnosticeerd, zijn er herstel mogelijkheden.
Het is wel 2017 ;-) Marijke
Mooi geschreven
Dank je ^H. voor je compliment, blij mee
Zo mooi geschreven, Marjanne. Ik kreeg er even tranen van in mijn ogen, vooral omdat ik er zoveel in herkende.
Een van mijn naasten heeft zo geworsteld met dit alles, van de eerste stap zetten naar hulp tot het zich schuldig voelen omdat hij zichzelf ineens kwijt leek te zijn. Na een lang proces bleek het een en ander veroorzaakt te worden door een bepaalde aandoening. Maar als ik dit lees ben ik zo blij dat het met hem langzamerhand weer de goede kant op is gegaan.
Lieve groet ❤️
Lieve Elly, Dat het je ontroerd doet mij wel wat, het zien van de worsteling van een geliefde is zo pijnlijk.
Ik hoorde vorige week iemand treffend zeggen, dat je je eigen verdriet weerspiegeld ziet in de ogen van de ander.
Schuldig voelen is zo niet helpend en komt steeds naar voren, net zoals schaamte.
Wat fijn om te horen dat hij aan het herstellen is… ♥
Soms kun je niet helpen, omdat iemand geen hulp kan/wil aanvaarden. Of omdat die persoon al te ver weg is. Of..of..of..
Veel vragen waar je mee verder moet leven.
Bij mijn schoonzusje was dat helaas het geval.
Mooi stuk, Marjanne ?
Merci Anne, Al die vragen waar je geen antwoord op kon krijgen of kan krijgen, het is zo lastig te aanvaarden. Het gemis van hoe zij was en is geweest, is voelbaar. ♥
Mooi geschreven Marjanne,
De moed hebben om naar boven te kijken. Jezelf niet als zwak of schuldig te zien. Het vertrouwen te hebben dat ergens, onderin die donkere zwarte put van angst en radeloosheid, een bodem is van waaraf het klauteren naar boven weer kan beginnen.
Je zelf soms moeten dwingen om te zien dat “de Zon schijnt”. Dat er mooie dingen zijn. Dat “halfvol” misschien evenveel is dan “halfleeg”, maar toch anders- meer- is.
Dat het soms regent.
Bespreken, openheid, steun en hulp vragen, het moet, maar weet uit ervaring hoe moeilijk dit kan zijn. De “emotionele handrem” was strak aangetrokken. Toch het is de enige manier.
Misschien dat “Gala” hier iets positiefs aan heeft bijgedragen.
“Als je de Zon wilt zien moet je naar boven kijken. Zo nu en dan zal je de regen op je gezicht voelen”
Groet,
Wat een mooie betrokken reactie Henk, dank je wel hiervoor.
Wel goed dat jij het Gala Positief benoemd, zo had ik het nog niet gezien.. en hoorde van vriendin die werkt in ggz dat ze het een positieve uitzending vond en goede verhalen had gehoord.
Bij het hebben van een depressie.. blijken de aangeleerde werkwoorden soms niet meer werkbaar, daar heb je dan zelfs de puf niet meer voor.
“een kleiner glaasje pakken als je glas halfvol lijkt te zijn, kan mogelijk ook al helpen”
Ik was er direct heel open overtegen mijn omgeving, die natuurljk ook al lang iets hadden gemerkt! Afvallen, slecht eten.
Interesse in de ander verliezen, die kenmerken herkende ik bij mijn volgende depressie meteen zelf en zat heel snel bij de dokter ermee! ik schaam me er niet meer voor net zo min als voor mijn handicap tgv m’n herseninfarct! Ik heb hier niet voor gekozen en ik probeer zoveel mogelijk te genieten van m’n gezin, familie & vrienden en dat daar een pilletje ten goede aan bijdraagt, ben ik alleen maar super blij mee!
Wat fijn dat je in alle openheid reageert op mijn blog, Heleen.
Depressie hebben is geen keuze, goed dat je dit nogmaals benadrukt en dat een pilletje jou kan helpen leven.. is meer dan top. Blij met je! ♥