Blauwe regen

Haar levenstempo ligt zoveel hoger dan dat van mij, maar samen komen we er wel. Al jaren.  ‘Heb je dinsdag 11 april wat in je agenda staan?  ‘Zullen we ergens heen gaan en lekker bijkletsen?’ vroeg zij mij. ‘Leuk, gezellig’ zei ik.
We hadden beiden geen zin om een uur in de auto te gaan zitten en lieten de bloembollenvelden links liggen, al schijnen de bloemen er dit jaar wonderbaarlijk mooi bij te staan. Dichtbij huis is er ook veel moois te zien.

Zo reed ik naar de Botanische tuinen in Utrecht waar ik voor de deur kan parkeren op de gehandicaptenparkeerplaats. ‘Wat een heerlijk voordeel dat je zo dichtbij kunt parkeren’, zei ze opgewekt terwijl ze naar de achterkant van de auto liep. Ondertussen drukte ik op de knop om de achterklep te openen en zagen we tot mijn verbazing dat er niks aan loophulpmiddelen in deze auto ligt.  Gatsie, stom! Wat stom!

Het lijkt zo handig om in beide auto’s een rollator en stokken te hebben, voor stabiliteit en mobiliteit, maar dan moet je ze niet thuis in de hal laten staan. We gingen juist daarom met mijn auto, zonder controle vooraf. Aan mijn voeten aangepaste schoenen besloot ik om ervoor te gaan, lopend met m’n vriendin onder armbereik en een van de duwrolstoelen die je daar kunt huren als wanne be rollator. Daar konden in ieder geval de tassen op. En als ik het toch niet zo zou redden, dan kon zij mij verder duwen.
Zonder die rolstoel waren we niet verder gekomen dan het terras, waar het 10 graden kouder was dan die dag ervoor. Nu liepen we het kleine rondje. Het was haar eerste x in deze Botanische tuinen en ze keek haar ogen uit, wat is het toch mooi daar.
Trouwens, een zonnig gebruind hoofd met winterjas eronder staat net iets gezelliger dan dat winterwit.

Ik houd van de Botanische Tuinen van de diversiteit van kleur, vorm en alles wat bloeit en groeit. Het is een mooie aangelegde plek tussen de hogescholen en universiteiten van Utrecht en elk seizoen zijn er nieuwe planten te bewonderen. Een aanrader om met een museumjaarkaart te bezoeken met en zonder kinderen. Ik kan er lopen en genieten zonder elke keer naar de grond te kijken of ik misschien zal struikelen.

De blauwe regen staat op ontploffen en dankbaar liepen we door een boog, waar de takken naar de hemel reiken, waar bankjes onderstaan en je op een andere manier kan genieten van al het moois…. Elk seizoen weer! Ik heb er zin in. Wij genoten in het compacte winkeltje annex lunchroom een heerlijke lunch en kletsten en lachten verder.

De witte en roze magnolia staan volop te bloeien en diverse bomen pronken veelbelovend met hun bloesem. Wij hadden het ook over onze plantenkennis, korte samenvatting: die is minimaal.

We verbaasden ons over de verbazing van hen die wij tegemoet kwamen en een goedemiddag wensten. Dat is elke keer weer verrassend. Het blijft zo leuk om iemand die je passeert te groeten, ook al ben je samen.

Dan heb je een rolstoel met duwondersteuning, twee auto’s, twee rollators en vier stokken in je bezit en allemaal thuis. Ik kom blijkbaar ook waar ik wil zijn zonder die hulpmiddelen.

Gelukkig waren mijn multifocale bril en de vriendin onder handbereik. Ze bleken onbetaalbaar!