Mijn dagcrème voor de rijpere huid werd vervangen door de Vallen & Stotengel afgelopen week. De ooglidlifting werd verricht door de oogarts en haar opvolgster, want ze gaat met pensioen. Onder toeziend oog van de oogart, sneed ook de ass.arts vakkundig in mijn oogleden en allebei hechtten ze 1 oog.
Ik kreeg het advies na de operatie om veel te drinken en 6 x dgs. 2 paracetamollen per dag te gebruiken.. en ja, dan doe ik dat!
Ook het advies om niet te bukken en een week rustig aan te doen, dat scheelt in de genezing van de wonden, volgde ik op. Natuurlijk kreeg ik bloeduitstortingen en mijn rechterwang kreeg alle kleuren die bij het herstel horen. Ik koelde met zakjes ingevroren erwten die door de hitte bijna kookten op mijn oogkassen en legde tussendoor natte oogpads erop om de doorbloeding te stimuleren.
De hechtingen zijn 8 dagen na behandeling door de ass. van de huisarts verwijderd en mijn voorhoofd kon ik daarna weer een beetje fronsen. Mijn gezichtshuid voelde aan als een scrubmasker wat nog niet was afgespoeld, een onrustige huid.
Mijn gezicht was voor de operatie met pure alcohol schoongemaakt en mede daardoor voelde mijn kurkdroog aan. En die Arnicazalf (De vallen & stotengel) is ook niet echt vocht inbrengend te noemen.
Ineens had ik zo een zin in een behandeling bij een schoonheidsspecialiste en dan graag één die haar praktijk heeft op de begane grond. Zo belandde ik in de stoel van een deskundige specialiste …. waar ik werd gevoed, ik bedoel dat mijn gezichtshuid werd gereinigd en diepliggende crèmes en maskers werden ingesmeerd en moesten intrekken. Mijn huid werd gekoeld en ook warmte doeken werden er op mijn gezicht gelegd voor de betere doorbloeding. Een deel van de behandeling kon vanwege die blauwe plekken niet worden gegeven, later terug..
Maar HELP!!
Ik ben echt oud!!
Want, deze keer werden niet alleen mijn wenkbrauwtjes (de taal van de schoonheidsspec.) geëpileerd. Ik liet ook mijn snor harsen en ze nam ook de haartjes rond mijn neus meteen mee. WAT ??? Heb ik Haartjes in/rond mijn neus? ‘erg’.
En de eerste haar op mijn kin werd eruit getrokken…..!! Ze wilde hier wel toestemming voor; TUURLIJK!
Ik ga die plek waar die ene verdwaalde haar, als een boemboe scheut in mijn kin, in de gaten houden, dat ontsierende element op mijn gezicht, die tolereer ik niet.
“De vrouw met een baard” Het zal m’n bijnaam maar worden.
Doof
“Zo’n ooglidlifting is ook wel een hype..” hoorde ik van de week in mijn rechteroor en dus niet rechtstreeks tegen mij”. Wel een geruststelling: aan mijn gehoor mankeert nog niks en aan mijn ogen dus ook niet meer.Sinds ik ben behandeld aan de oogziekte Serosa is mijn zicht gelukkig beter geworden en bij jaarlijkse controles blijven de uitslagen goed. Deze behandeling vond plaats maart 2013 ook in het UMCU en heeft niets te maken met mijn *blauwe ogen.
Fijn, dat ik aan dermatochalasis kon worden geholpen en er een blefaroplastiek kon worden toegepast! toch?
“Deed het pijn deze operatie?” werd me verschillende keren gevraagd deze week, mwah.. Nee. Drie prikjes in beide wenkbrauwen voor de verdoving, dat was het. Als ik iets scherps voelde dan moest ik het even zeggen.. en ik voelde tijdens het hechten scherpe pijn in mijn linkerwenkbrauw.. en meldde dat, er werd laconiek gereageerd: ‘ja, dat kan!’ meer gebeurde er niet. Ik moest er om grinniken en liet hen verder hechten, ze gingen gelijk op.. na het aftellen 3,2,1… en nog een knoopje en klaar! Verdovende zalf toe, en kunsttranen tegen het uitdrogen van mijn ogen gebruiken.. nu nog belangrijker vanwege de zwellingen en minder huid rond mijn ogen.
Jeanettes Eye-liner.
Ik mocht niet eerder vertrekken voordat ik het adres van Jeanette, die al zes jaar jl. mijn permanente eye-liner had gezet, had gegeven; Mijn oogarts had nog nooit zulke mooie lijntjes gezien.. zei ze tegen me, terwijl ik in totale overgave in die operatie kamer lag, met een wazig zicht van 10 cm. “Doet dat pijn?” vroeg ze mij.. Ik kon haar vertellen dat de ene keer bijwerken van die lijntjes meer pijn doet dan de andere keer, maar dit gevoel binnen 24 uur over is..
“Ik wil dat ook, ik ga naar Jeanette” zei ze gedecideerd. Het adres en gegevens van Jeanette werden in de operatiekamer meteen opgezocht; “Ik kan toch wel de volgende dag gewoon werken?” vroeg ze mij, dit kon ik beamen. “Ik zie u dan graag terug in oktober voor de controle afspraak” “Tot dan” zei ik opgewekt!
Op weg naar de auto keek ik met een verdovende zalf in mijn ogen, door mat melkglas leek het wel.
Het UMCU is bijna mijn tweede huis, dus kon ik feilloos de weg naar het parkeerterrein terugvinden. Natuurlijk reed ik niet zelf naar huis.
Deze operatie bleek de oplossing voor een langdurend probleem. Het was en is te overzien!