Ondersteund door een geduldige F. en een pilletje seresta en de vakkundige en lieve- verpleegkundige Suzanne onderging ik de weg naar de bronchoscopie. Met veel geduld haalde Suzanne allerlei verdovingen uit de kast. Om de braakreflex weg te halen, want er moet een scoop doorheen om verder te kijken naar de longtumor. Ik zat in een speciale stoel en moest mijn mond opendoen waar zij met pufjes de ingang van mijn keel kon verdoven.
Na vijf kwartier was ik *klaar voor onderzoek en binnen 9 minuten was die bronchoscopie al klaar.
De arts kan zo niet bij de longtumor. De scopie is bedoeld om de structuur van mijn long te bekijken wat niet zichtbaar wordt bij de scans.
Er werd natrium door de scoop gespoten en zo werd mijn long gespoeld en met dezelfde vaart weer werd die vloeistof weer omhooggehaald. Dit is om mogelijk losse -kanker- cellen op te vangen. Ik keek mee in mijn re-long en de dokter zei dat het goed was. Goed bericht!
Sinds 10 oktober “14 is mijn longtumor 1 millimeter groter geworden. Maar het is en blijft er één! Het behandelplan blijft hetzelfde!
Bronchoscopie staat met stip op nummer 1 in het rijtje vervelende onderzoeken en dan zeg ik het zachtjes want ik ben er schor van geworden.
Opereren d.m.v. een klaplong maken, pizzzapuntje of taartpuntje met de tumor wordt uit de long gesneden. Een drain helpt om mijn long in de juiste vorm terug te laten komen, d.m.v. het vacuüm zuigen van mijn long. Operatie is sowieso nooit zonder risico, u allen wel bekend. Spannend!
De longoperatie vindt plaats op ma. 16 febr. en de opname kan van 2 dagen tot 21 dagen duren. Ik krijg een morfineblok rondom mijn thorax (das toch geen moeilijk woord?) extra zuurstof en andere hulp.
Ontslag naar huis volgt als de vacuümpomp kan worden losgekoppeld en er geen complicaties ontstaan.
1 thought on “Bronchoscopie #16”