Met een snelheid waar zelfs de camera volgmotor soms moeite mee heeft, scheuren de wielrenners de bergen af. Ik kijk elke dag naar dit wonderlijke spektakel en dit jaar beleef ik de Tour de France met nog meer belangstelling. Vol bewondering kijk ik naar die gezonde spieren die krachtig de pedalen rondtrappen. En het enthousiasme en doorzettingsvermogen waarmee deze uitdaging wordt aangegaan. Wat een zichtbare spiersport. Mooie mannen: alles wat ik niet heb en niet kan. Het blijkt een levensgevaarlijke sport, gezien de valpartijen. Je hebt een fenomenale stuurkunst nodig om overeind te blijven en mazzel.
C’est la Vie.
Zichtbaar zijn de prachtige steden en departementen waar ik mooie herinneringen aan heb. Leuk om zo naar de tv te kijken. Deze Tour de France #TDF-route 2015 kwam door steden waar ik ooit ben geweest, prachtige opnames vanuit de helikopter; Over Nederland. Ze fietsen op wegen waar ik ooit heb gereden tijdens onze vele vakanties in Frankrijk. The High Lights, de bergen, de cols, maar niet op de fiets.
Le Grand Depart in Utrecht op 4 juli. Meteen ook de dag waar wij werden aangeraden om thuis te blijven, vanwege de hitte. 41 graden zou het worden in Utrecht, bij de start. Je vooral niet inspannen en veel water te drinken. Wij gingen op de fiets naar Utrecht, een mooier doel om even uit te waaien was er die dag niet. De eerste keer dit jaar naar de stad op de fiets. Ik genoot van de vrolijke mensen en de Samba Sabor band trommelde in de kolkende hitte de vlaggetjes naar beneden. 
Het blijft heerlijk om mensen te bekijken op een van de vele terrassen die de stad rijk is. Vrolijkheid was voelbaar en sommigen hadden een geel item in kleding en of haar. De bruggen en lantaarnpalen waren versierd met bakken die vol stonden met gele en witte bloemen. De Dom bleek ’s avonds prachtig verlicht. Utrecht werd in het zonnetje gezet zagen we later op de televisie.
Zondag 5 juli stonden we langs de #TDF route in onze achtertuin, om het peloton voorbij te zien komen en het reclamecircus. Ik hoorde een gesprek tussen een meisje met een opgewonden stem van een blij meisje van ca. tien jaar: “Pappp een TDF-capje en een t-shirt kost maar € 20,00.
Haar vader reageerde bars: “wat?” “zijn ze gek geworden?” “Dat is 44,00 gulden!”
“Nee pap, het is twintig euro” zei ze dapper.
“Voor jou pap dan het t-shirt en ik de cap? dan heb..be ..n. we … alleb.. …”
“Nee” zei de vader “ik ga geen vierenveertig gulden uitgeven voor die rommel”.
Het meisje viel stil en zocht daarna weer contact met haar vader: “vierenveertig gulden?” vroeg ze hem en haar vader legde geduldig uit dat dat heel veel geld is.
Een vader van nog geen veertig jaar oud, die denkt in guldens. Ik kon het niet laten: “meneer rekent u alle bedragen om naar guldens?” “Ja.. Mevrouw” zei hij beleefd. “Oh, maar we betalen al jaren alles met euro’s”, zei ik benepen. “Mevrouw, u heeft geen flauw idee, hoe duur het leven is geworden sinds we de euro gebruiken!” zei hij tegen mij.
De generatiekloof was hoorbaar en niet alleen door het Utregse accent.
Ik hoop voor het meisje dat ze de weigering van haar vader net zo snel is vergeten als het peloton ons passeerden..
Je ♥ De Tour de France! 
Mooi verhaal! Ik geniet net zoveel als jij!
Heerlijk Annet, vanmiddag zijn ze alweer in Parijs.. jullie hebben ook wel een geweldige vakantie gehad.. flarden zag ik voor bij komen en boven op de Mount Ventoux! Tres Bien.
Leuk verhaal Marjanne!
Ik moet bekennen dat ik zo nu en dan ook nog weleens omreken naar guldens. Maar meer om mezelf terug te fluiten wanneer ik iets heeeel graag wil kopen, maar het eigenlijk niet echt nodig heb ? Soms lukt het om mezelf op deze manier te corrigeren, soms ook niet ?
Dank Lenie.. Foei, foei .. Ik help je wel corrigeren. Als je het je kleinkinderen maar niet gaat uitleggen… zijn ze nog veels te jong voor ;-) Oma vertelt uit “oude spaarpot”