Ik genoot van de bloesem en de mooie huizen, weg van de snelweg, op weg naar museum De Pont in Tilburg. De stad waar iedereen nog in bed lag of het ontbijt genoot of in de kerk zat om 11 uur op de zondagmorgen voor Koningsdag. Zo stil.
De Pont wordt tot de mooiste musea van Nederland gerekend. Het gebouw alleen al is de moeite van een bezoek waard: een oude fabriek die respectvol werd omgetoverd tot een prachtig daglicht museum voor de kunst van nu. In de uitgestrekte en karakteristieke ruimten van de voormalige wolspinnerij kan men kennismaken met de gevarieerde verzameling kunst die sinds de opening van het museum in 1992 bijeen werd gebracht.
Wat een prachtig mooi gerestaureerd gebouw is De Pont, met de authentieke details nog zichtbaar. Het spoor waar de wolkarren reden is intact gebleven. Alles klopt in dit gebouw. Logisch dat er gewerkt wordt aan uitbreiding van zowel het café (de stoelen mogen wel wat hoger) als een extra vleugel voor de kunst. ’s middags kan je ook nog genieten van live muziek.
Marlene Dumas heeft ook een eigen ruimte. Leuk om haar werk hier ook te zien, in oktober jl. zag ik haar overzichtstentoonstelling in het Stedelijk museum in Amsterdam. In de Pont begonnen we met een bakje koffie.. ook Goeiemorre! Het was tenslotte ook voor ons vroeg op deze zondagmorgen 11.15 uur. Kijken en genieten in alle rust, zo heerlijk is dat. Hoge ruimtes en weinig bezoekers. Hele mooie kunst heb ik gezien … mooie verbindingen: brons, glas, verf, fotografie, film en het gebouw. Prachtig.
In het Textielmuseum aangekomen was het al drukker en vooral in de lichte koffiecorner met bijzondere banken. Op het oude textiel gebouwenterrein; Mooi gemaakt, oude gebouwen en nieuwbouw en goed onderhouden. Hier werd in de vorige eeuw nog textiel gemaakt. Dat kan je zien en voelen en gelukkig niet meer te ruiken. 
De machines zijn opgepoetst en de gebruikssporen zichtbaar in het hout en op de grond. De film bekijken van 16 min. met werkelijk wel heel treurige Cello muziek hield ik niet vol op de kaarsrechte/niet goed zittende bank. Daar hoorde ik wel dat er vanaf 1932 een overeenkomst, tussen een kunstenaar en de eigenaar van de fabriek, voor het ontwerpen van damasten tafelkleden, welke 40 jaar stand hield. In opdracht worden er nog steeds kleden gemaakt. Respect voor al die mannen en vrouwen die hun leven lang hebben lopen sjouwen en wassen, ons vooruit hebben geholpen.
In de wasserij kan je nog steeds je damasten tafellaken: antiek of modern, laten wassen, witten en opstijven, met of zonder franjes. Zelf langsbrengen en halen van je was, scheelt € 17,50.
Totaal geen zin in een audiotour, geen zin in uitleg van medewerkers, wel genieten in mijn eigen tempo. Wat een heerlijke uren heb ik vandaag in mooie ruimtes doorgebracht. Een aanrader, een leuk museum om met je klein-kinderen heen te gaan! Nijntje is aangekleed door bekende mode-ontwerpers en -kenners. 
Klinkt als een mooi museum voor op mijn to do list..
Ingrid: Het textielmuseum is zeker de moeite waard en voor jouw jongens leuk om te ervaren.
Zelf ben ik niet zo’n musea-bezoeker-fan maar vond het leuk en fijn om te lezen dat jij zo genoten hebt! Door dit te lezen, ben ik toch even met je mee geweest en dit museum bezocht ;)
Tot voor een paar jaar geleden vond ik het ook niks, een museum bezoeken. Te veel kijken en te veel ergens bij stil staan en daar dan ook nog iets van vinden.
Vanwege mijn beperkte actieradius is de snelheid eruit en komen er zodoende weer andere mooie dingen op mijn pad. Fijn dat ik je ff mee heb kunnen nemen Hiltje.
en lekker voor de deur parkeren …
haha.. wat zeg je, bijna binnen in de Pont met gehandicaptenkaart onder de voorruit. Al het rollend materieel onder handbereik.