De warmste 1 november sinds men in 1848 in De Bilt de temperatuur is gaan bijhouden. Met een record 21,3 graden in Maastricht gemeten. 1 november 2014 was vanwege het weer er één van de paden op de lanen in. Ik bezocht mijn moeder en DeMan werkte in onze tuin. Het was ook de dag waarop mijn jongste zus haar 51e jaardag vierde en haar zoon voor het eerst in zijn eigenhuis ging slapen.
Voor mijn sociale omgeving lig ik met mijn diagnose kanker nu onder een “vergrootglas”. Hoe ga je daar mee om, hoe wordt er met me omgegaan.
De betrokkenheid is voelbaar, soms weet ik niet zo goed hoe ik hiermee om *moet gaan?
Omdat het hen die om mij geven / van mij houden zo raakt. De vraag hoe is het met je, durf ik tegenwoordig wel te beantwoorden met KUDT! Ben een beetje de weg kwijt.
Blijk niet meer zo goed in staat hoe ik sociaal aanvaardbaar moet doen. Ik voel me onhandig en geïrriteerd.
Slecht slapen is een nare bijkomstigheid… en de onrust onder de huid ook. Gelukkig is er een doorslaappil € 1,85 p/st. waardoor ik 6 tot 7 uur achtereen kan slapen.
Dat het hebben van FSHD al rottig is, is al bij iedereen bekend?! Met die beperkingen kan ik redelijk *slalommen al is mijn balans een bietje wankel en ik ben snel moe. Het hebben van deze spierziekte is een achterstand in conditie en een goede conditie is nodig om deze operatie in te gaan en goed te herstellen. Nu deze diagnose en behandeling zie ik weer op tegen de revalidatie, maar ik ga er maar weer voor. Mijn grootste angst en zorg is; Zal ik straks weer op mijn eigen benen komen te staan? Onze grootste zorg!
Dat ik nog niet huilend over de reling hang en wel alle reden toe heb, past niet zo bij mij want ik heb mijn kracht en energie nodig voor de operatie. Doorgaan.
Mijn onafhankelijkheid komt in het geding en voor hoe lang? Dat ik niet alleen die tumor zal verliezen maar ook spierkracht zal inleveren, is te verwachten. Dat ik mijn grenzen moet aangeven m.b.t. aandacht ontvangen, is lastig. Dat deel van mijn vaardigheden is niet zo sterk ontwikkeld. Dat het leven gewoon doorgaat en ik prikkelbaar word van dingen die niet meteen lukken, dat is te begrijpen? *^&E^@*#(&$$+@ toch? Het is nu al super hard werken om alles onder controle te houden.
Bedankt!
Al vijf weken is ons huis gevuld met de mooiste bloemen o.a. Protea’s die in boeketten zijn verwerkt. Super fijn. Al die steunende en vrolijke teksten op kaarten, whapjes, mails en DM’s die binnen blijven komen, de boeken, de andere cadeaus, de drank om ons te steunen, TOF. Dankzij de ontvangen heerlijke hartige- zoete taarten, de haringen en stroopwafels lukt het me goed om op gewicht te blijven zoals de chirurg heeft bevolen. Niet ineens gaan afvallen. Dus allen Bedankt! Dat is gelukt!
Terwijl de was buiten aan de lijn droog wappert, genoten wij van het heerlijke weer en verkenden wij de Vinex op de fiets. Er blijft hier in mijn woonomgeving genoeg te zien en wij blijven onze zegeningen tellen. Daar is geen vergrootglas voor nodig.
Prachtige zonsondergangen en zonsopkomsten zie ik, zeker de laatste weken, voorbij komen op social media; mijn vergrootglas naar de wereld!
(Foto: hand van mijn moeder 88 jr. boven haar IPad. Zij heeft haar vergrootglas nodig om de kruisjes weg te halen en opnieuw te beginnen, handig hoor)
Je bent een dappere strijder!
Natuurlijk mag je soms even huilend over de reling hangen, rede genoeg. En ik weet zeker dat je jezelf daarna weer bij elkaar kan pakken.
Niet slapen is afschuwelijk, ik ben een ervaringsdeskundige en weet hoe afmattend het kan zijn in vele opzichten. Neem alsjeblieft een pilletje want dat kan. En dat is veel minder erg dan het inleveren van die energie die het kost!
Heel veel sterkte met ‘gewoon doorgaan’!
Ah, wat een lieve reactie. thx. Een pilletje neem ik en deze helpt beter dan die eerste. 2 x met fantastisch resultaat de nacht door, toen een nacht niet en daarna was het effect weg. Stresshormoon overrult veel hoor. Een concentratie als een huismus, maar okee dat hoort vast bij dit proces, tenminste voor mij. Dat niet kunnen slapen holt je inderdaad uit. Ik heb met je te doen.. Sterkte!
En, de was inmiddels droog? Dat moet wel met die hitte in Nederland. Heerlijk toch om zo rustig de winter in te schuiven. Probeer die zonnestraaltjes maar op te zuigen.
We lezen je teksten en leven uiteraard met je mee. Ja, het zal heel moeilijk zijn om ergens anders aan te denken en je te ontspannen.
Ik kan je wel vertellen dat de jacaranda schitterend blauw/paars staat te bloeien en de luchten niet te evenaren. We hebben al 100x tegen elkaar gezegd dat we hopen dat je begin volgend jaar van die prachtige uitzichtfoto op de Paarl bergen en Taalmonument in het echt kunt genieten.
Tja, voor ons gelukkig dat het Venice concert van november is verschoven naar maart. We hadden er ook graag naar toe gewild. Maar ‘Elk voordeel heb se nadeel’, zei eens een bekende Nederlander. Kiezen tussen SA of Venice. Ik weet wel wat jij zou kiezen. We hopen in maart ook in de zaal te zitten!
Sterkte met de afleiding en nog veel meer zaken.
Oh lieve vrienden, jullie hebben de koffers alweer versjouwd en genieten dubbel, ook voor ons, dat is fijn om te weten. Kleuren, geuren en die delen, fantastisch! Hoe mooi kan het leven zijn: de Jacaranda en straks weer the FamilyTree ;-)
Het blijft een mooi voor-uitzicht voor ons, al lijkt 13 januari wel heel ver weg. Ik hoop dat dat voor jullie ook zo is? zodat jullie optimaal kunnen blijven genieten… THXX