#ParisAttack
Kippenvel en afschuw is voelbaar als ik een minuut later op whatsapp. 22.15 uur een link naar de Franse krant Liberation ontvang. Parijs. Tranen in mijn ogen. De schietpartijen zijn zichtbaar. Ook op Twitter. WTF. Aanslagen op burgers. Gecoördineerde aanslagen? Wat een verdriet. Afschuw. Verward.
Het niet kunnen plaatsen van mijn emoties, om 23.59 uur op FB:
Ga ik verdrietig naar bed.
Oorlog in Frankrijk? in Europa?
Wat een droefenis!
Zelfs met een slaappil kon ik de slaap moeilijk vatten. Onschuldige mensen, zomaar dood. Wat een waanzin. Toekomst van velen is vernietigd.
Deze aanslagen probeer ik te begrijpen. Te snappen. Ik kan het niet. Ik lees en kom erachter dat velen weten hoe het “mogelijk” is, dat dit gebeurd. Ik niet. Ik kan dat niet, al jaren niet!
Nog nooit begrip kunnen opbrengen voor iemand die het leven van een ander moedwillig beëindigd of bepaalt. Misbruik. Seksueel misbruik. Vietnam. Nederzettingen. Inval in Koeweit. Rusland. Afghanistan. Het verdriet in Syrië. De ISIS die mensen een berg opjagen, augustus 2014. Lampadusa. Vluchtelingenstroom in Griekenland. Vluchtelingen in Europa, in Nederland. Haat. Angst. Vliegtuigen die uit de lucht worden geschoten. Het raakt me elke dag en ik kan er niks mee.
Meneer Kalasjnikov: “ik heb dit wapen uitgevonden, maar nooit gezegd dat je er mensen mee moest doden”.
Gisterenavond was ik bij het huiskamerconcert van MILOW. Ja, dat was leuk, gezellig, gastvrij en goed! Milow stond stil bij de aanslagen in Parijs en in de rest van de wereld en hij vertelde over de poptempel Bataclan waar hij ooit optrad. Wat een muzikant, wat een verhalen verteller is die man, in 1,5 uur tijd nam hij ons mee met zijn teksten en gitaarmuziek. TOF! even een andere mindset, een vrolijke.
Dat ik in vrij Nederland en als vrouw ben geboren vind ik elke dag een voorrecht. Zeker na het lezen en horen van al het leed wat velen overkomt in hun leven, blijf ik mijn zegeningen tellen.
Dat er moeders zijn die mogelijk nu trots een foto van hun bomgordel kinderen op de schoorsteenmantel zetten?! Dat zij trots zijn op hun dochters en zonen die zichzelf opblazen voor hun levensdoel: vernietigen van anders denkenden.
Ik snap er niks van en gelukkig maar!
Het enige wat ik kan doen is met respect voor de overleden en getroffen mensen en hun familie en vrienden is mijn Avatar aanpassen.
Tot 14.00 uur was ik in het ZH voor controle CT-scan en MRI.
Hilarische herinneringen aan een foto op Instagram.
Blog gemaakt.
Heerlijke verse pompoensoep gegeten.
Het was een mooie dag, vrijdag de 13e!
(dit postte ik op FB)
Ik geef jou graag en mezelf niet gauw een compliment, maar ik denk dat het ons siert dat wij hier niets van begrijpen en dat ook nooit zullen doen!
Thx.
Het valt ook niet te bevatten, Marjanne. Het is gewoon onvoorstelbaar wat er gebeurd is.
Helaas vinden er dagelijks allerlei vreselijke dingen in deze wereld plaats. Ik zou niet weten hoe ik moet begrijpen waarom het gebeurt, waarom mensen elkaar dit aandoen.
Kippenvel vanwege het verdriet wat er nu heerst, maar waarbij mensen hopelijk toch de kracht weten te vinden om met elkaar het leven leefbaar te houden, het goede in de wereld de boventoon te laten voeren.
Ik kan het ook niet bevatten. Ik ben gestopt met het begrijpen en sluit soms mijn ogen en oren voor al dit leed. Het is een emotioneel blog geworden, van verdriet en ook lachen en meezingen.
Laten we de liefde maar brengen en veel bloemen delen … het licht blijven zien. X
Mooi onder woorden gebracht het onbegrijpelijke.
Laten we wel doorgaan met de mooie dingen die we willen doen.
Dank je Márti voor je lieve reactie en compliment. We gaan door met mooie dingen zien en delen. Bisous
Het blijft volstrekt onbegrijpelijk.
En ik begin me er steeds meer voor af te schermen. Voor de foto’s van de bergen zwemvesten. Voor de tijen wanhopige mensen. Voor de bombardementen. Voor de oneerlijke en wrede kant van onze wereld.
Want ik kan het niet veranderen. Ik kan alleen mijn best doen in mijn eigen kleine wereld en dat probeer ik. En dan helpt het om weer even te kunnen glimlachen.
En het helpt ook om dat te mogen delen!
Lieve Liesbeth, je probeert het niet. Je doet het! ook al woon je in het noorden.. ik voel dat. X