Wereldse reis op 13 januari 2015

Baie Dankie!
De voorwaarden om te mogen verblijven in een voor mij toegankelijk huis blijkt gebaseerd op vriendschap en vertrouwen: gunnen en gegund worden. Blij werd ik van de gedachte dat we 13 januari 2015 in zo’n blauw toestel zouden stappen en daardoor werden velen om ons heen ook blij.
Die datum werd een positief baken in het laatste kwartaal -ziekenhuis in en uit- van 2014. Altijd was daar Die Paarlberg. In ons hoofd. Als screenshaver. Het laatste beeld op mijn netvlies, voordat ik onder narcose ging!

Business Class vliegen: geen rij, nergens oponthoud en ontbijten in de lounge. Mijn naam werd geroepen en zo belandden wij als alle eerste passagiers in onze stoelen op de voorste rij. Met assistentie als eerste aan boord en nu ook nog Business Class. Tja, dat was fijn, meer dan fijn. Met een schoenlengte mt. 45 over aan ruimte als je in de stoel bijna plat lag, lagen we die 12 uur uit. Drie vrolijke films zag ik en ik genoot van hapjes en drankjes.
Samen genoten we van deze class. Het beviel me! Hoezo Prinses?! Voor ^F. was het ook zeer tof, want geen zorgen om mij, eindelijk ontspannen!

Wat waren we verlegen met dit prachtige cadeau: “als de situatie andersom was geweest hadden jullie gewoon hetzelfde gedaan”. “JA natuurlijk!” zeggen wij hartstochtelijk! maar toch, bedankt.

We werden opgetild en 12 uur later neergezet in Kaapstad, een taxichauffeur leverde ons om 23.55 uur af in Paarl bij ons opkalefaterhuis.
^F.: het was zo gaaf, ik zou nu alweer terug willen, de reis was zo voorbij. Eerst bijslapen en wennen aan de hitte, joh! haha

Verblijf
Een glimp van Zuid-Afrika zagen we deze keer. Wat een land. Wat een streek. Wat een mogelijkheden. Wat een keuzes. Wat een lieve mensen en bijhorende verhalen, wat een pret en gastvrijheid hebben we ervaren. We spraken Nederlands, Belgisch, Duits, Engels en Afrikaans. Ze verstonden mij en of ik altijd werd begrepen is een tweede?
Ik bleef glim-lachen. Met de buufs deelde ik vrolijke ladiestalk tijdens een heerlijke lunch op de prachtige estate van Babylonstoren. De buums deden een wijnproeverij en lunch. ^F. liep nog een 9-holes met wisselend succes.
We stapten in het leven van velen en genoten van elkaars verhalen. 

Vakantie vieren, hoe doe je dat ook al weer? niet denken, maar doen en ervaren, alles kan, niks moet!
We aten alles, zagen de mooiste dingen, kochten de mooiste boeketten met protea’s, ook wel suikerbossies genoemd en voelden ons overal zo welkom. We proosten elke dag op elkaar. We proosten op de mensen waar we die dag heerlijke uren mee doorbrachten. We proosten op hen die positieve gedachten/aandacht meer dan nodig hebben!

• Van die dingen
• HAIKU schrijven en in haiku denken 5-7-5
• De schrijver Deon Meijer werd ontdekt
• Sleutels kwijt raken en weer terugvinden, het leverde mooie verhalen op
• Een man weet pas wat tie mist, als tie z’n vrouw d’r handtas mist ;-)
• Uitnodiging om te komen eten en heerlijk en gezellig samen zijn
• De ligstoel
• Pizzza die nooit werd gegeten in elkaars bijzijn
• De waterbron met verschillende smaken
• De Avondale estate niet bezocht
• Afspraak vergeten en daardoor mooiste zonsondergang ever gemist..
• Links autorijden en rechts kijken in een automaat
• In Kaapstad met een geleende rolstoel, mooi dat het kon, fijn is anders
• Onze zomerkleding die gewassen en gestreken de koffer in kon

Muzzziek
Genoten van een fantastische documentaire *Searching for Sugerman over Roderiquez. Live het nummer op een prachtige plek Le Petit Ferme in Franschhoek gehoord, waar we met z’n 8en buiten aten.

Confrontatie
We bezochten het Holland Early Learning Center – met een dubbel gevoel.

Herkenning vanwege materiaal wat ooit in Nederland door mijn handen is geweest, is ingepakt, is verscheept en nog steeds wordt gebruikt.
Jammer dat het moet bestaan? Blij dat deze vorm van opvang hier bestaat! Leren is kennis en vergroot je zelfstandigheid.

Dat er nog steeds kinderen hier naar school komen en les kunnen krijgen in een veilige omgeving, dat mishandelde moeders met hun kinderen hier kunnen worden opgevangen. Dat is zo een mooie basis.
Onze steun blijft dus hard nodig! Een zonnescherm om ook buiten te kunnen spelen is geïnstalleerd en een printer is deze keer aangeschaft.
Donaties die daadwerkelijk worden gebruikt, waar niks aan de strijkstok blijft hangen.

De ontvangst was zo hartelijk, ontroerend. De kinderen zongen mij toe, BLIJ

Lachen
Staat zeker na 2 okt. jl. op 1, dat is elke dag gelukt! Ik heb gelachen, ik ben van de bank afgerold van het lachen, ik heb gehuild van het lachen! Een dag heeft 24 uur en wij genoten er volop van!
Met een brede glimlach opende ik in de ochtend de deur naar de stoep, met het uitzicht op Die Paarlberg! Wat een voorrecht om dit mee te mogen maken. ’s ochtends zo naar buiten te kunnen lopen en alles onder handbereik.

Gerechten
We hebben gelachen, gehuild, te veel gedronken, maar nooit teveel gegeten. Altijd heel lekker! Sushi voor een heel gezin. Meloensoep. Perensoep met roquefort kaas. Carpaccio van struisvogel. Garnalen. Oesters. Boboti en veel fruit! De fantastische braai van debuum met fillet en oepsies (spek op een prikker). Eten bij vrienden van de vrienden.

Eten bij Laborie in Paarl op de jaardag van de zoon, die een laffe sneeuwlaag in Utrecht als cadeautje kreeg.

In Le Bon Vivant in Franschhoek waar we vier en half uur een prachtige zondagsbeleving vierden. Ook aten we thuis en nam de buum zijn eigen pan met Spaghetti mee, wel net zo handig en lekker! wij maakten de vijgen salade.

Een tas vol heerlijke herinneringen, inspirerende verhalen en wijsheden hebben we meegenomen.
Deze tas zal van pas komen op de momenten dat we het mogelijk niet verwachten, dan zullen het extra cadeautjes blijken te zijn. Baie Dankie.
Deze 15 dagen waren groots. Meeslepend. Warm. Heet. Lekker en vooral zeer gezellig.
Het randje wat onder deze vakantie lag, werd vakkundig weggespoeld door de heerlijkste wijntjes en een DomPedro (zacht roomijs met amarulla).

Naar huis
Wij genoten van de kookkunst van JonnieBoer / KLM en ja, ook wij hebben nu vier van die Delfts porseleinen jeneverflesjes/huisjes. Leuk om onze zoon weer te zien die klaarstond op Schiphol met de winterjassen. Met onze auto en met de ruitenwissers op volle kracht, bracht hij ons veilig naar huis. Onze dochter, die hier in een bed dook om van haar griep te herstellen dat bleek voor iedereen wel erg gezellig.

Hoe nu verder?
Het is zoals het is! Ik ga er weer voor/wij gaan er weer voor! Op naar de volgende operatie! eerst nog even die bronchoscopie ondergaan. Ik realiseer me elke dag: Ik doe dit niet alleen, want ik kan het niet alleen!

Ik heb dus niet alleen ellendige verhalen, maar ook zonnige herinneringen op dit blog en wil ze delen.